कर बन्दगी
मन दे राह लग तुरयों
क्यों बन्दगी ना कीती
नहीं कीता शुक्राना उसदा
जिसने ज़िन्दगी दिती
सारी उम्रे मौजां माणियां
याद ज़रा ना कीती
अंत वेले खाली तुर जाणा
तेरी दुनिया नाल प्रीती
क्यों भुल्ली बैठा उस मालक नू
जिस ज़िन्दगी बख्शीश कीती
मुख तों लया ना नाम साईं दा
वे तेरी उम्र जा रही बीती
फड़ लै पल्ला हुण मुरशद दा
उठ अपणा यार मना लै
इश्क़ इलाही कर ले बन्दया
मोती झोली पा लै
रह जाणे तेरे महल माड़ियां
नाल ना कुझ वी जाणा
खाली हथ मलदा रह जाणा
जद उस दर ते है जाणा
Comments
Post a Comment